Digitalizacja dokumentacji medycznej w placówkach służby zdrowia
Pacjent, u którego stwierdzono podejrzenie choroby nowotworowej, wymaga szybkiej diagnostyki. Jeżeli wstępna diagnoza się potwierdzi, chory musi natychmiast rozpocząć terapię. Niestety, nawet w tak ciężkiej sytuacji życiowej, trzeba zadbać o formalności związane z leczeniem i przygotować się na wdrożenie kuracji.
Diagnostyka onkologiczna – etapy i założenie karty DiLO
Pacjent, uskarżający się na problemy zdrowotne, zgłasza się do lekarza pierwszego kontaktu, który wykonuje badanie podmiotowe i przedmiotowe, a następnie kieruje na kolejne badania diagnostyczne. Na podstawie uzyskanych wyników podejmuje decyzje o skierowaniu pacjenta do lekarza wybranej specjalizacji. Jeżeli uzyskane wyniki stanowią podstawę do wdrożenia terapii onkologicznej, lekarz wydaje kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego, tzw. DiLO. Karta stanowi własność pacjenta i jest zamiennikiem skierowania – to forma udokumentowania procesu diagnostycznego i leczenia.
Jeżeli istnieje podejrzenie nowotworu złośliwego, karta może zostać wystawiona także przez lekarza, który udziela ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych.
Lekarz specjalista – pierwszy kontakt i procedury diagnostyczne
Przed podjęciem decyzji o wdrożeniu leczenia onkologicznego lekarz specjalista kieruje pacjenta na diagnostykę wstępną, która ma na celu potwierdzenie lub wykluczenie nowotworu – czas jej wykonania nie powinien przekroczyć 28 dni. Po zakończeniu diagnostyki można rozliczyć pakiet diagnostyki wstępnej. Jeżeli pacjent jest zdrowy, kata diagnostyki onkologicznej zostaje zamknięta.
W przypadku potwierdzenia choroby, pacjent zostaje skierowany na diagnostykę pogłębioną. Po wykonaniu badań można rozliczyć pakiet diagnostyki pogłębionej, skierować pacjenta na tożsame badanie w poradni innej specjalności lub skierować na zabieg diagnostyczno-leczniczy.
W przypadku stwierdzenia nowotworu złośliwego lekarz wydaje kartę diagnostyki onkologicznej i postępuje analogicznie jak w wyżej opisywanym przypadku.
